Meteen naar de inhoud

Cassandra

Vertrouwen

Het is half zeven. Je ontwaakt voor de vierde keer deze nacht. Klaarwakker ben je. Dat ligt niet aan het grote hotelbed met kraakwit beddengoed van een stevigere maar tegelijkertijd zachtere stof dan thuis. Zou het door het blauwe schijnsel van het lichtknopje komen? Of door dat tikkende geluid, ergens in de buurt van de waterkoker? Je hebt de stekker er om half drie uitgetrokken maar dat maakte niet uit. Van nature ben je een… Lees verder »Vertrouwen

Klaar met hozen

Dank jullie wel voor al die lieve en steunende reactie op de vorige blog! Dat was echt heel fijn om te lezen. Ik heb Ik stop ook op LinkedIn gedeeld en daar kreeg ik behalve steun en begrip ook veel reacties van mensen die het heel herkenbaar vonden. Deze week schreef ik voor Medisch Contact daarom een blog waarin ik mijn besluit in een groter kader plaats. Klik hier om te lezen: Klaar met hozen.

Ik stop

Ken je het fenomeen van de bijna lege tandpastatube? Hoe verbazingwekkend lang je daar nog mee kan doen? Dan weet je ook dat er een dag komt dat het echt op is. Toen ik negen jaar geleden besloot om voor mezelf te beginnen, wilde ik mijn werkplezier terug. Het was het beste besluit in mijn leven tot dan toe. Sindsdien heb ik in mijn eigen praktijk meer dan 1200 patiënten behandeld. Mensen met een bipolaire… Lees verder »Ik stop

Deze slingerende fietser is geen klierende puber

Een psychiater is ook arts. Toch hoop ik altijd dat iemand anders naar voren stapt als ik langs een ongeval kom. Maar als het moet, dan moet het. En dan helpt het soms dat luisteren, praten en goed waarnemen mijn belangrijkste vaardigheden zijn. Lees mijn blog op Medisch Contact.

Paalverwonding

Op de website van Medisch Contact verscheen vorige week mijn blog Paalverwonding. Over trauma en wegkijken door de omgeving, in het bijzonder de zorgverleners. Lees hem hier.

Het nut van een stoelendans en strijkijzer in de spreekkamer

Het leukste vind ik diagnostiek. Goed kijken en puzzelen tot het klopt. Heerlijk. Volgens Wikipedia is diagnosticeren de kunst, techniek of handeling om aan de hand van waargenomen verschijnselen, klachten of symptomen de meest waarschijnlijke oorzaak daarvan te vinden. Natuurlijk zijn kennis van ziektebeelden en ervaring essentieel. Maar de kunst van diagnosticeren vereist een mix van scherp waarnemen, patroonherkenning en intuïtie. Dat leer je niet uit boeken maar in de praktijk. Het begint met de meester-gezel… Lees verder »Het nut van een stoelendans en strijkijzer in de spreekkamer

Krokodil met kiespijn

Spreekkamerdetails is een serie korte verhaaltjes waarin ik steeds een voorwerp uit mijn spreekkamer gebruik om iets te laten zien wat ik niet leerde tijdens mijn opleiding. In de uitoefening van het vak van psychiater ligt grote nadruk op protocollen en evidence based werken. Belangrijk, maar ik vind dat we onze aanstaande collega’s ook moeten laten zien wat het inzetten van intuitieve en creatieve interventies kan opleveren. Na Afscheid, de eerste aflevering in deze serie… Lees verder »Krokodil met kiespijn

Afscheid

‘Die is mooi’. Bij het weggaan pakt ze de kaart uit het kaartenrekje. Het is een foto van een boekenkast, een kunstwerk van de Chinese Yin Xiuzhen. Ik ga graag naar een museum. Struinen door de stilte en me laven aan het licht in ruimtes die ontworpen zijn om je stil te laten staan en te ervaren. Heerlijk. Na afloop koop ik altijd een paar kaarten in de museumshop. Liefst van kunst die me die… Lees verder »Afscheid

Het idee van Sophie

Als ik over nieuwe ontwikkelingen in mijn vak lees, denk ik vaak: hé een woord voor iets dat ik al tijden doe. Vooral afkortingen doen het goed in het land van innovaties. Zo is SDM nu hot: geen kinky seksuele voorkeur, maar Shared Decision Making. Engels voor het betrekken van de patient bij het kiezen voor een behandeling. Een mooi voorbeeld uit de praktijk wil ik met jullie delen. Sophie dacht niet alleen mee, zij… Lees verder »Het idee van Sophie

Alaska

‘Je kan jullie kinderen Alaska voorlezen. Een prachtig kinderboek over een hulphond, een jongen met epilepsie en vriendschap.’ Terwijl ik het verhaal in het kort vertel, barst Pieter onbedaarlijk in huilen uit. Het duurt even voor hij weer kan praten. ‘Je draagt hier zonder dat je het doorhebt een oplossing aan. Als we een hond nemen, kan die op Maryse letten en hoef ik dat niet meer continu te doen. Dat voelt als een enorme… Lees verder »Alaska