Meteen naar de inhoud

Cassandra

Gestoord

Zestig meter hoog. Daar staat Kees. Aan de verkeerde kant van de reling van het balkon. Het ging al een paar weken niet goed, dat voelde Kees zelf ook wel. Maar toen de politie aanbelde, kon hij alleen maar denken: niet opnieuw! Geen psychiatrische opname meer. Hij was al zoveel kwijtgeraakt door die klote-ziekte. Dus barricadeerde hij de voordeur en stak de sleutel in het slot. ‘Als jullie binnenkomen, spring ik!’ Hij snelde naar het… Lees verder »Gestoord

Verstopte afvoer

Een handgeschreven briefje hangt met plakband aan de binnenzijde van de deur van de personeels-WC. ‘WC-papier in afvalemmer gooien. Er is waarschijnlijk een verstopping op komst.’ Ik lees het twee keer. Het eerste deel van de tekst vind ik ronduit smerig. Een blik op de afvalbak leert dat desondanks een aantal mensen gehoor geeft aan het verzoek. De stank valt verrassend genoeg mee. Het tweede deel van de boodschap intrigeert me. Waarschijnlijk een verstopping op… Lees verder »Verstopte afvoer

Pacman

Toen ik las over een analfabete moeder die met emoticons via What’s App communiceert met haar kinderen, moest ik aan Mieke denken die ik jaren geleden zag voor een consultatie. Mieke is begin zestig. Ze komt mijn kamer binnen als een verbitterde en wantrouwende vrouw. Ze heeft kort vet haar en een bril. Achter haar overgewicht sjokt Willem, haar man. Ze is gestuurd door de psycholoog omdat ze stemmen hoort. Eerst maar eens contact maken.… Lees verder »Pacman

Kruisende lijnen

Mijn vriendinnen hebben allemaal al een beste vriendin. Daar zoek ik ze op uit.Ruimte en vrijheid heb ik nodig. In alles. In mijn relatie en gezin, mijn werk en zeker ook in vriendschappen. De angst om geclaimd te worden zit diep.                       Helen ken ik een jaar of acht. Zij doet ook niet aan besties.  Maar dat wist ik toen nog niet. We wonen in dezelfde wijk. Onze kinderen – vrijwel even oud – zaten op… Lees verder »Kruisende lijnen

Iets anders

Deze keer deel ik iets heel anders met jullie. Voor een opdracht in mijn schrijfcursus moest ik een stukje schrijven over een recept dat ik graag maak. Ben benieuwd naar jullie reacties. Champignonkaastaart Al meer dan dertig jaar verblijf ik in de grote multomap met recepten. Ondanks dat ik geperforeerd ben met zeventien gaatjes, lig ik er los in. Samen met een hele stapel geschreven en uitgescheurde Allerhande recepten. Een tijdje zat ik in het… Lees verder »Iets anders

Bewust

Als psychiater maak ik er vaak gebruik van. Mensen dagelijks bepaald gedrag laten noteren. Zelf ken ik het van de periodes waarin ik probeer af te vallen. Alleen al het feit dat je elke dag iets opschrijft over je eetpatroon, je angsten of waar je blij mee bent, maakt dat iets verandert. Voor mijn cursus Autobiografisch Schrijven moet ik deze week elke avond terugkijken op de dag aan de hand van drie vragen. Wat heeft… Lees verder »Bewust

Het hoeft niet

Lieve Cassandra, Tot jou spreekt je bijna vijftigjarige zelf. In de cursus autobiografisch schrijven heb ik de opdracht gekregen om jou een brief te schrijven. Er is zoveel dat ik je wil meegeven en tegelijkertijd aarzel ik. Welke invloed zou het hebben op je levensloop als iemand rond je zeventiende dit had verteld? Laten we het gedachtenexperiment maar aangaan. Ik ken ons inmiddels. De beste zijn, dat wil jij. In alles. Laten we vaststellen dat… Lees verder »Het hoeft niet

Weinig heilig

Nog een uurtje en dan verzamelen we in het buurthuis. Ik kijk naar mezelf in de spiegel en strijk over de satijnen bandjes die op mijn witte jurk gestikt zijn. Mama heeft er weken aan gewerkt. Mijn vingers tasten langs mijn ingevlochten haar met de verse seringen erin. Onder mijn nieuwe sandalen zit een heel klein hakje. Ik voel me mooi en groot. Wij geloven niet in God. Maar papa en mama vinden het goed… Lees verder »Weinig heilig

Luxepaard? Ammehoela!

Zijn vrijgevestigde psychiaters luxepaarden die de krenten uit de pap pikken? En veel geld verdienen met lichte problematiek? Echt niet! Het beeld is volkomen onterecht maar hardnekkig. In deze column op medischcontact.nl lees je hoe ik daarover denk.

Zoveel te doen

Het is zondag. Alles is mogelijk want de geplande wandeling met Lies gaat niet door. Niemand verwacht wat van mij vandaag. Dat is het allermooiste cadeau dat ik me kan indenken. Vrije ruimte, de belofte van wat zou kunnen zijn. Als lenteknoppen die op springen staan. Ik verheug me. Maar zie me hier nu zitten. Nog geen uur nadat Lies appte dat ze toch andere plannen had gemaakt. Ik heb de eettafel ingenomen met alles… Lees verder »Zoveel te doen